Rond een uurtje 6 kwamen we met de nachtbus aan in Ninh Binh. Ik had nog geen accommodatie geregeld dus dat was het eerste wat ik moest regelen op via de WiFi van een ander hostel. Ik vond een hostel dat mij prima leek, dus ging er heen lopen. Eenmaal aangekomen bleek dat ik nog meer lotgenoten had; zij waren ook rond dit tijdstip met de bus aangekomen. Het hostel gaf ons een warm welkom en bakte verrassend goede bananen pannenkoeken voor ons. Vrij kort hierna mochten we al onze kamers in, om nog even een paar uurtjes bij te slapen. Met een Nederlandse meid had ik om 10 uur afgesproken de omgeving te verkennen, zodat er nog even 3 uur geslapen kon worden. Ninh Binh heeft prachtige natuur die je kan verkennen op een bootje, een local roeit. Ze roeien hier niet met hun armen, maar met hun benen. Dat ziet er vrij apart uit, ik heb het op film. Elke keer als ik dat filmpje terugkijk moet ik lachen. Tijdens het varen zagen we berggeitjes. Het ziet er zo onnatuurlijk uit dat deze beesten op de smalle randen op de rotsen de zwaartekracht trotseren, maar ze zij er behoorlijk goed in. Na de boottocht de omgeving verder verkend op de fiets, het is daar allemaal niet zo uitgestrekt. Wat tempels gezien voor de veranderingen, er waren gelukkig ook nog souvenirshops. Super! Alles sluit vrij vroeg in Ninh Binh, dus het avondprogramma bestond uit een kaartspel spelen in het hostel. Zo lig je er nog eens vroeg in, zodat je de volgende dag weer vroeg uit de veren kan. Wederom met de Nederlandse deerne op de fiets rondgereden. Nog geprobeerd een uitzichtpunt gratis binnen te komen, omdat zij het belachelijk bedrag van omgerekend 5 euro vroegen voor het aanbieden van een trap. Poging mislukt, ze hadden ons door en we moesten betalen. Daar wilde ik niet aan mee werken, op naar het volgende. We gingen naar een Hostel waar ik eigenlijk wilde verblijven maar helaas vol was. Gewoon om te kijken wat ik miste. Uiteindelijk hebben we daar een flink gechild, beetje gegeten en gedronken maar vooral genoten van het mooie uitzicht. Vrij kort hierna pakten we de bus naar Hanoi. In de bus zat ook een Italiaan die ik eerder in Vietnam al had gesproken, we zaten in verschillende hostel maar spraken af om in de avond een biertje te drinken. We eindigden in Club 1900, waar vooral de rijke locals komen housen. De muziek is erg Westers en de locals waren bang dat hun vrouwen er met Westerlingen vandoor gingen; als we langsliepen trokken zij hun date dicht tegen zich aan. Leuk. We gingen niet te laat naar huis, omdat we de volgende ochtend naar het Mausaleum van Ho Chi Minh wilden gaan. Die bleek dicht op maandag, maar we mochten we zijn park in. We kwamen bij de receptie van het park om te vragen of zij weten wanneer wij wel het Mausaleum in konden. Vervolgens sloten zij de deuren achter ons en zeiden ze dat we nu een kaartje moesten kopen, omdat we immers als binnen waren. Nadat de Italiaan en ik hierover uitgelachen waren, hebben we ze duidelijk kunnen maken dat we absoluut dat park niet in wilden. Te veel parapluutjes.

Hierna hebben we de stad wat verkend te voet en tickets geboekt voor een waterpuppet show. Ik had eigenlijk geen idee wat het was, maar had van andere mensen gehoord dat het een must see was. Prima, ticket geboekt en er bleek nog tijd voor een middagdutje. De waterpuppet show vond ik behoorlijk grappig, heb vaak hardop gelachen terwijl eigenlijk de rest van de zaal stil was. De humor was zo flauw en soms erg slecht, maar dat vond ik juist briljant! Overigens duurde de show bijna 30 minuten korter dan dat zij aangaven, slimme verkooptruc wel.

In de avond maar weer een poging gewaagd om uit te gaan, eerst een hapje eten; op veel te kleine plastic stoeltjes met de knieen in de nek barbecueën op je eigen tafel. Het was erg lekker en het bier was maar 12 eurocent per glas, die ik zelf mocht tappen. Aan het einde van de avond vroeg hij aan mij hoeveel we er op hadden, dat aantal moest ik dan ook betalen. Heerlijk dat vertrouwen, dat dat nog bestaat! We sloten aan bij pubcrawl van een ander hostel. Was prima, zo kom je nog eens op plekken die je anders nooit zou vinden. Overleefd. Vanuit Hanoi gingen we richtig Ha Long bay. Gezellig, met de rest van de wereld ongeveer. Het is druk daar, de boten varen af en aan en ze vragen belachelijk prijzen voor een overnachting op een boot. Maargoed, ik was in de buurt en het scheen een mooie ervaring te zijn. Het varen door de eiland is inderaad erg mooi, rustgevend vooral. We mochten vanaf de boot in het water springen en we bezochten de saaiste grot ooit. Wat eigenlijk juist heel grappig was, omdat de gids er nog wat van probeerde te maken terwijl de hele groep constant moest lachen omdat het werkelijk te sneu voor woorden was. Goed voor het groepsgevoel. Terug naar de boot, waar ons een verrassend goede maaltijd stond te wachten. Bier was onbeperkt inbegrepen, maar voor maximaal 1 uur. Karaoke volgde, einde. In Vietnam ben ik meerdere keren geweigerd bij een karaoke tent, waarschijnlijk omdat ze stiekem in plaats van karaoke voor het zingen de kerk uit gaan. Althans, die geruchten heb ik gehoord. Een tweetal Britten maakte er een goede show van, tot ergernis van de crew op de boot. Zij nemen karaoke blijkbaar heel serieus. Wij hadden een mooie tijd. De volgende ochtend gingen we kanoën. Vet vermoeiend, vooral omdat we binnen 40 minuten terug moesten zijn.

Terug naar Hanoi, voor een paar uur maar, omdat we met de nachtbus naar Sapa zouden gaan. Beetje eten en schoenen kopen voor het wandelen in Sapa. Ik was immers weer een paar schoenen verloren. Het valt niet mee om schoenen in maat 45 te kopen, die er ook nog eens een beetje knap uit zien. Maar het is gelukt. Op naar Sapa, de nachtbus kwam om 4 uur daar aan maar bleef nog 3 uur langer staan, zodat iedereen nog even kon knorren. Dat gold ook voor de buschauffeur, die het vervolgens voor iedereen onmogelijk maakte om te slapen dankzij zijn gesnurk. Ongekend, de grond trilde er bijna van, meerdere mensen hebben hem er op aangesproken maar het mocht niet baten.

We werden opgehaald door onze homestay mama’s. Eerst een goed ontbijtje voordat we een flinke wandeling zouden gaan maken. Het was inderdaad een stevige wandeling, maar het weer was goed en de groep was leuk. Eenmaal aangekomen bij het huis in the middle of nowhere, kregen we een behoorlijke maaltijd en happy water. Happy water, ook wel Rice Wine, is vrij sterk. Denk aan 40% of meer. We kregen een klein kopje om mee te proosten en vervolgens in 1 keer leeg te drinken. Na de hele groep gekke bekken zien trekken werden de kopjes bijgevuld. Jawel, nog een keer. Dit werd zo vaak herhaald dat ik de tel ben verloren. Het was een mooi feestje met een hele diverse groep. De wandeling van de volgende ochtend werd door omstandigheden een paar uur verzet, gelukkig maar. Ik besloot, omdat de locals dat ook konden, op mijn slippers te gaan. Het ging redelijk, heb maar een aantal keer mn voeten opengehaald. In de avond wachtte ons weer een heerlijke maaltijd, met helaas weer happy water. Dit keer wat beschaafder, er waren immers 2 gezinnen met kleine kids in het hostel aangekomen. Het werd een avondje beschaafd kaarten en mooi optijd onder de wol.

Na een korte maar pittige ochtend wandeling werden we weer bij de bus afgezet, richtig Hanoi. In de avond sloten we weer aan bij een pubcrawl. Deze keer met andere kroegen, een groot succes! De dag die erop volgend bestond voornamelijk uit bijslapen en chillen, om zo helemaal opgeladen in de nacht voor de laatste keer Hanoi onveilig te maken, dat is erg goed gelukt. Hanoi is een geweldige stad, heb mij hier oprecht goed vermaakt maar zeker ook dankzij de leuke mensen die ik om mij heen had. Vanuit Hanoi vloog ik terug naar Thailand, waar ik nog 2 weken had om te chillen.

Mijn trip richting Thailand was briljant, zeker gezien het feit dat ik niks gepland had;

Bus vanuit Hanoi naar vliegveld; Ik kwam aanlopen en de bus had nog 1 plek beschikbaar en zou vertrekken in 2 minuten. Aangekomen op het vliegveld bleek ik bij de verkeerde terminal te zijn, de bus gepakt naar de andere terminal. Ingecheck, douane en hup vliegen naar Bangkok. Veel te luxe overigens, maar Qatar was de goedkoopste optie. Aangekomen op Bangkok, vlekkeloos de duoane door en mn tas lag al op de band toen ik aankwam. Tas gepakt, hup in de metro richting het busstation. Vanaf de eindhalte ging ik achterop een motortaxi naar het busstation om de bus naar Chiang Mai te pakken. Die bleek binnen 11 minuten te vertrekken en was de laatste bus. Aangekomen in Chiang Mai, kon ik binnen 9 minuten mijn bus naar Pai pakken. Perfecte reis, onderweg heerlijk kunnen slapen en films gekeken in het vliegtuig en bus. In Pai had ik 11 dagen gepland om eigenlijk maximaal niks te doen. Lekker rustig aan, vooral op 1 plek. Pai heeft een geweldige sfeer, die ik moeilijk kan beschrijven maar de mensen die er geweest zijn weten vaak waar ik over praat. In Pai waren ook de 2 meiden waarmee ik vanaf Kuala Lumpur naar Siem Reap ben gevlogen; Ze heten Emilie en Lisanne en willen heel graag in mijn blog genoemd worden. Ik wist dat zij in Pai waren, maar kwam ze geheel random tegen op straat. Paar biertjes gehad, poolparty, een pubquiz gedaan en op de scooter een droogstaande waterval bezocht. Zij gingen na een aantal dagen weer richting Bangkok, ik bleef nog even in Pai. Zwemmen, Canyon getrotseerd, Muay Thai trainingen,in de avond live muziek, lekker eten en koningsdag. Heel Pai kleurde oranje, mooi om te zien. 2 dagen voordat ik weer naar huis vloog vanaf Bangkok, ging ik richting Bangkok. Op de weekend market wilde ik veel kleren en schoenen kopen. Schoenen lukte helaas niet, mijn maat was niet beschikbaar. Bangkok vind ik niet leuk; het was er warm, mensen zijn onaardig, het stinkt en ze proberen je constant op te lichten.

Op Schiphol kreeg ik een warm onthaal van vrienden en familie. Heel leuk. Zij waren allemaal vrij verbaasd dat ik als backpacker terugkwam in pak. Die had ik immers in Vietnam gekocht, waarom dan niet dragen? Een pak geeft je gauw aanzien, in Bangkok dachten ze dacht ik businessclass zou vliegen of dat ik crew was. Zelfs gezien het feit dat ik nog wel op slippers liep.

Nu zijn we terug op Nederlandse bodem. Inmiddels ben ik 2 weken thuis en kan ik terugkijken op een geweldige reis, waarin ik heel vaak buiten mn comfortzone zat, waarbij ik heel veel geweldige mensen heb leren keren, mensen die ik graag nog wil opzoeken. Gelukkig scheen de zon en kon ik slippers blijven lopen, in mijn korte broek. Er was een festival in Amersfoort waar ik veel mensen weer gezien en gesproken heb. Maar ik mis mijn leven in Azië behoorlijk. Geen plannen, doen waar je zin in hebt, elke dag lekker eten, mooi weer, nieuwe mensen en avonturen maar vooral geen idee hebben wat je te wachten staat. Het is goed om weer met beide benen op aarde te staan, zodat je het reizen ook blijft waarderen.

Een aantal feitjes op een rij:

• Aantal keren gestoken door muggen: 0x (Ze lusten mij niet)

• Aantal keren Pad Thai gegeten: 54x

• Aantal keren mijn hoofd gestoten: 0x

• Aantal keren gedaan alsof ik mijn hoofd stootte: 6x

• Aantal bezochtte eilanden: 6

• Aantal keren gelachen: ontelbaar

Bizarre ontmoetingen:

• Een Zweedse gast leerde ik kennen op de boot van Koh Phangan (Thailand), kwam hem later tegen op Koh Rong Samloen (Cambodja) waar hij mij vertelde dat hij mij ook had zien lopen in Kuala Lumpur. Daarna kwam ik hem tegen in Pai (Noorden van Thailand) en ben benieuwd waar ik hem nu tegen gaan komen!

• Belgische meiden, in de bus leren kenen in het Noorden van Vietnam, vanuit Ninh Binh, hen kwam ik een aantal weken later tegen in Pai, in mijn hostel

• Uiteraard het Ierse stel, die ik in mijn 3,5 maanden reizen op 7 plekken heb gezien!

• Een tweetal Britten die ik leerde kennen op een uithoek op van het eiland Koh Rong Samloen, kwam ik tegen in Pai.

• Een Duitse meid die ik leerde kennen in Siem Reap (Cambodja) kwam ik tegen op het bevrijdingsfestival in Wageningen.

Laurens’ tips voor op reis:

• Ga gewoon, anders doe je het nooit!

• Niet te dicht bij de Airco slapen

• Pak ook af en toe je rust. Lees: niet teveel zuipen en normaal slapen

• Neem weinig mee, vooral oude kleren. Wassen is makkelijk en goedkoop, net als kleren

• Altijd zeggen dat je voor de 5^e keer in Thailand bent, beter voor je onderhandelingspositie. ALTIJD afdingen, tenzij je het de mensen gunt, dan nit.

• Praat met mensen, zoveel mogelijk. Groen, paars, vierkant, lelijk of Duits. Doe het! Iedereen heeft een mooi verhaal. Dan wel over reizen en mooie plekken, als over het leven. Er gaat een wereld voor je open.

• Als je het naar je zin hebt op een plek, blijf dan langer als dat kan. Maar probeer op je hoogte punt weg te gaan, of iets daarvoor.

• Als de locals slecht Engels spreken, gebruik dan zo min mogelijk worden. Met steekwoorden kom je verder, veel verder!

• Neem speelkaarten mee, maar ook dobbelstenen

• Heb geen haast, maar dan ook echt niet. Ze zijn er allergisch voor in Azië. “Als je haast hebt, blijf je maar thuis” Aldus een wijs man

• Geniet van het moment, maar dan ook echt. Niet teveel WiFi pakken.

• Als backpackers je een plek of iets aanraden, vraag dan goed door WAAROM het zo tof is. Dat kan erg bepalend zijn en kan teleurstellingen voorkomen. Immers, interesses verschillen

• Reis met de nacht bus of trein, scheelt accommodatie en je ontmoet veel nieuwe mensen.

• Pak je verliezen, soms word je opgelicht maar het echt zonde van je tijd om er te lang bij stil te staan. Leer ervan!

• Check goed of je bank je geen extra kosten in rekening brengt voor pin transacties

• Neem Dollars mee, die wil iedereen wel

• Sluit je reis chill af, zorg dat je voor een iets langere tijd op 1 plek blijft, een plek waar je echt kan genieten, waar je je goed voelt en niet meer hoeft te reizen. (Deze tip kreeg ik van Tom van Dolderen, hij had gelijk)

• Als je trek hebt en snel wil eten met een groep: bestel dan hetzelfde, dan is het sneller klaar.

• Neem GEEN Lonely Planet mee, of een andere dergelijke reisgids. Het is veel avontuurlijker om zelf alles uit te zoeken. Zeker in Azië gaat dat heel makkelijk, maak je geen zorgen. Schrijf je eigen reisverhaal, het is jouw reis, niet die van een boek.

Mensen die ik wil bedanken:

• Mijn ouders, voor het stallen van mijn spullen

• Bob en Kevin, voor het tijdelijke briljante onderdak en stallen van mijn spullen

• Erik en Joris Sanderse, voor het vervoeren van mijn bank en de goede tip! (Zie eerste verhaal)

• Henk Schenk, voor de inentingen (www.prikangst.nl) (nee, ik heb geen prikangts)

• Babette van den Berg, voor haar motiverende gesprekken en het lenen van haar slotje

• Mijn vrienden, voor de onvoorwaarlijke steun, altijd. Uiteraard voor het warme welkom.

• Mijn zus, voor het gelukspoppetje dat duidelijk zijn werk heeft gedaan

• Mijn broer, voor de boeken die mij vermaakten tijdens de vele busritten

• Tom van Dolderen, voor zijn geweldige tip!

• Alle mensen die ik op reis heb ontmoet die dit tot een onvergetelijke tijd hebben gemaakt.

Tot zover de blog over mijn tijd in Azië. Tot de volgende keer!

Met bewolkte groet,

Laurens M. W. van Wieringen

PS. Mocht je vragen hebben over mijn reis, stel ze dan! Ik vind het wel leuk om wat herinneringen op te duikelen. MAAR, onvoorbereid op reis gaan vind ik nog steeds het beste!